Sempre hi ha un lloc on amagar-te, un petit racó on pots ser tu mateix sense que et vigilin ulls inquisidors. Aquest és el meu petit amagatall privat

sábado, 26 de febrero de 2011

Intersección W


Esta tarde me he perdido en una intersección dentro de mi, no sé como he llegado hasta ella, como cuando caminas sin rumbo en concreto y encuentras esa calle,en tu ciudad, que ni sabías que existía y cuando días más tarde intentas regresar no das con el camino correcto. Ha sido más o menos así, no soy capaz de explicártelo mejor cuando hablo de sensaciones en abstracto. Hoy me hubiera gustado encontrarte, explicarte mis motivos y hablar contigo en ese mismo lugar en que una atardecer conseguí vislumbrar a Peter Pan. No será posible, quizás nunca más pero por alguna extraña razón estoy convencida de que sí y no tengo una razón empírica para afirmarlo sino pura y dura intuición. He decidido creérmelo porqué me va bien y me he pasado toda la tarde dejando que este sentimiento me embargará entre letras y comas hasta que me canse. Lo más bonito es que no quiero cansarme.

http://www.youtube.com/watch?v=lLJf9qJHR3E




No hay comentarios:

Publicar un comentario