Sempre hi ha un lloc on amagar-te, un petit racó on pots ser tu mateix sense que et vigilin ulls inquisidors. Aquest és el meu petit amagatall privat

sábado, 20 de junio de 2009


Tarde de sábado sin nada qué hacer, mejor dicho, sin nada motivante qué hacer. Estoy en modo off después de una semana de sinsabores varios de eso que te hacen replantear hacía donde vas y me da la sensación que cada vez que me formulo esta pregunta estoy más en blanco: no tengo respuesta. He aprendido a vivir día a día y soy incapaz de pensar a largo plazo.

Me siento y busco un CD para cantar en voz baja mientras doblo ropa interior y pienso en como sería mi vida en otra ciudad, en otro país, con otra gente. Elijo "Mentiroso Mentiroso" de Iván Ferreiro y voy seleccionando cortes para compartir con quién quiera leer.


Di una conclusión y me cegué
Quise comerlo todo de una vez.
Y el gas natural me atragantó
Yo lo explicaba todo del revés.
( Más de una vez)


y yo te quite tu vestido de secretos
hice un pacto infinito con el suelo
bajo un cielo de hojas azules
mientras te preguntabas como me llamaba
yo acariciaba tu nombre
y tu me disparabas piedras al corazón
pisando charcos
y nos bebimos la noche aquella botella duró
tanto como nuestros secretos
que nacieron muertos
o murieron recien nacidos
como quieras decirlo
nuestros secretos
que nacieron muertos
o murieron recien nacidos
(Secretos Deseos)



repetiré como yo quiera ese minuto que viví
y no me importa si hay rigor

solo hay mentiras
y con ello lo que quieres es decir
toda la verdad
(Toda la verdad)

No hay comentarios:

Publicar un comentario